Zaczynam się zastanawiać, czy nie powinniśmy przyjąć zmian klimatu za constans. Tylko nie przypominam sobie przeprowadzki do innej strefy klimatycznej :)
Ku pokrzepieniu dziś na stole pampuchy drożdżowe. Kiedy je przygotowuję zawsze przypomina mi się mój dziadek. Nie był popularną osobą w naszej rodzinie, był nietuzinkowy i chyba drażniło go to, że nikt do końca go nie rozumiał. Jedno jest pewne, zamiłowanie do gotowania mamy w rodzinie po nim. To pewnie jego zasługa, że nigdy nie wydawało mi się stratą czasu gotowanie tylko dla siebie. Oczywiście - fajniej gotować dla kogoś i potem widzieć jak zajada ze smakiem. Czemu jednak samemu nie cieszyć się z pysznych dań, tym bardziej, że brak kompana jest i tak wystarczająco przygnębiający.
Dziadek, podobnie jak moja mama, brat i ja również - lubił gotować dla innych, taka cicha forma okazywania uczuć :)
Pampuchy drożdżowe wychodziły mu świetnie.
Dla mnie ciasto drożdżowe ciągle w jakimś stopniu pozostaje tajemnicą, na szczęście ta tajemnica się przede mną odkrywa.
Dziś pampuchy nie wyszły mi idealne, do zdjęcia ukryłam ich niedoskonały wygląd łaskawym pięknym sosem. A jednak to one zagrały dziś główne skrzypce. Były pyszne i syte.
Oczywiście łaskawy piękny sos nie był tylko wizualnym dodatkiem. Udka kurczaka, drobno pokrojone, zamarynowałam parę godzin temu w oliwie, balsamico i ketjap manis, pieprzu i soli. Marynata delikatna, ale bardzo fajnie nadaje kruchość udkom. Całość zmieszana na patelni z łagodnym sosem curry oraz zielonym groszkiem.
O mizerii już nie będę pisać, bo widać, że często gości na naszym stole. Wynika to z tego, że jogurt naturalny jest po prostu świetnym dodatkiem do wielu potraw. Czemu więc nie wykorzystywać tej zalety do podawania ulubionej mizerii.
Zdjęcie jak zwykle jeszcze paruje :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz